Holocaust in Griekenland

De Holocaust in Griekenland (ook wel Shoah, Shoa of Sjoa genoemd) (Hebreeuws: השואה Ha-Shoah) was de uitvoering van de doelstelling van nazi-Duitsland om de Joden te deporteren en vervolgens systematisch te vermoorden.

Kort voor de Tweede Wereldoorlog woonden er meer dan zeventigduizend Joden in Griekenland, verspreid over zevenentwintig gemeenschappen. De meerderheid, ongeveer vijftigduizend, woonde in Thessaloniki. Aan het einde van de oorlog was tussen de 83 en 87 procent van alle Joden omgekomen.

De Holocaust in Griekenland vertrok zich in een aantal fases. De eerste fase kenmerkte zich door de invoering van anti-Joodse maatregelen en gedwongen tewerkstelling van Joodse mannen. Vanaf maart 1943 werd in een aantal weken bijna de gehele Joodse bevolking van Thessaloniki, vijftigduizend zielen, gedeporteerd naar concentratiekampen in Polen. De Joodse bevolking in de Bulgaarse bezettingszone onderging hetzelfde lot. Na de Italiaanse overgave aan de geallieerden in september 1943 nam Duitsland de controle over in de bezettingszone. In maart 1943 vonden er tijdens Pesach massa-arrestaties plaats in Athene en andere steden op het Griekse vasteland. De gepakte Joden werden ook op transport gezet naar Auschwitz. In het half jaar daarna richtte de aandacht van de Duitsers zich op de Joodse gemeenschappen op de Griekse eilanden. Enkele duizenden Joden werden opgepakt en naar Polen gestuurd. De gehele Joodse gemeenschap van Kreta en Kos kwam om toen het schip waarop zij vervoerd werden door de geallieerden tot zinken werd gebracht.